Smoke.
In het begin dacht ik wat een zegen.
 Maar plots zag ik mijn luchtwegen.
Ze waren vervuild en verkleurd.
Daarna was ik depressief , niet goed gehumeurd.
 Ik wil niets meer van die kankerstokken weten.
Maar ze blijven me maar steeds aantreken, lokken.
Ze zegen viespeuk tegen mij.
Maar ja, ik voel me zo leeg zonder een sigaret aan mijn zij.
Mijn longen vol met rook.
Dit ruikt nog erger dan look.
28 minuten minder leven.
Dat is kostbare tijd ookal waren het er maar zeven.
En wat tijdens mijn zwangerschap?
Dit is helemaal geen grap!
Mijn leven gaat nu rapper voorbij.
Hopelijk herinnert de wereldt zich mij.
Niet dat meisje dat rookte.


An Anonymous Poet.